Rośnie świadomość na temat tego, czym jest POChP i jakie mogą być konsekwencje tej choroby. Coraz więcej osób, zwłaszcza palących wyroby tytoniowe, zwraca uwagę na objawy mogące wskazywać na podejrzenie POChP, co daje szansę wykrycia choroby na dość wczesnym etapie. W naszym artykule wyjaśniamy, gdzie szukać pomocy w przypadku zaobserwowania u siebie lub kogoś bliskiego niepokojących objawów, charakterystycznych właśnie dla Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.
Tych objawów nie należy lekceważyć
Z danych Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że POChP jest trzecią najczęstszą przyczyną umieralności. Choruje około 380 milionów ludzi, z czego tylko w Polsce około 2 milionów. Mówimy więc tutaj o chorobie cywilizacyjnej, która stanowi ogromne zagrożenie dla zdrowia światowej populacji.
Głównym problemem związanym z POChP jest późna diagnostyka. Wynika to z faktu, iż wiele osób lekceważy pierwsze objawy choroby i zgłasza się do lekarza dopiero wtedy, gdy choroba uniemożliwia im normalne funkcjonowanie.
To warto wiedzieć:
POChP może się również latami rozwijać zupełnie bezobjawowo lub dawać tylko skąpe, nieswoiste objawy.
Na co zatem należy zwrócić uwagę? Szczególnie niepokojące i charakterystyczne dla POChP są te cztery objawy:
- Przewlekły kaszel, niemający charakteru napadowego, mogący się nasilać pod wpływem czynników drażniących (dym tytoniowy, kurz, zanieczyszczone powietrze, pył etc.).
- Duszność, szczególnie nasilająca się w trakcie i bezpośrednio po wysiłku fizycznym.
- Odkrztuszanie plwociny, czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze.
- Obniżona tolerancja wysiłku, czyli męczliwość, wolna regeneracja, z czasem nawet trudności z wykonywaniem podstawowych czynności, przejściem spaceru bez zatrzymywania się, przyniesieniem zakupów itp.
O objawach mogących wskazywać na podejrzenie POChP czytaj też na stronie https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy/.
Kto jest szczególnie narażony na zachorowanie na POChP?
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc to wciąż choroba dotykająca przede wszystkim osób palących wyroby tytoniowe – w tym biernie. Każda osoba po 40. roku życia, która pali lub paliła, na przykład papierosy, a obserwuje u siebie opisane wcześniej objawy, powinna to skonsultować z lekarzem.
W grupie ryzyka POChP znajdują się również osoby mieszkające w regionie charakteryzującym się niską jakością powietrza – w Polsce w największym stopniu dotyczy to województw południowych.
Zwiększone ryzyko zachorowania na POChP dotyczy również osób, które są narażone na wdychanie pyłów, gazów i oparów chemicznych w związku z wykonywaną pracą zawodową – by wymienić tylko górników, hutników, pracowników budowlanych, operatorów maszyn, rolników, sprzątaczki, kosmetyczki czy fryzjerów.
Do kogo się zgłosić z podejrzeniem POChP?
Jeśli znajdujesz się w grupie ryzyka tej choroby i zauważasz u siebie niepokojące objawy, to w pierwszej kolejności skonsultuj się z lekarzem POZ (rodzinnym). Lekarz przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad i oceni, czy rzeczywiście wskazana jest konsultacja ze specjalistą – lekarzem pulmonologiem.
Diagnostyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc
W przypadku uzasadnionego podejrzenia POChP, pacjent zostanie poddany pogłębionej diagnostyce. Jej podstawowym elementem jest badanie spirometryczne, czyli tzw. spirometria.
Badanie polega m.in. na wdmuchiwaniu całej zawartości powietrza zgromadzonego w płucach do aparatu spirometrycznego za pośrednictwem specjalnego ustnika. Spirometria pozwala wykryć zmiany będące podstawą do rozpoznania Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc (m.in. obecność utrwalonego zwężenia oskrzeli).
W ramach diagnostyki POChP pacjent może zostać poddany także innym badaniom, w tym RTG klatki piersiowej, echo serca, EKG, badaniu czynnościowemu układu oddechowego (czyli pletyzmografii), gazometrii z pulsoksymetrią czy tzw. próbie wysiłkowej (czyli ergospirometrii).
Jeśli badania jednoznacznie potwierdzą Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc, to choremu zostanie zaproponowana odpowiednio dobrana ścieżka leczenia.
Czy POChP można wyleczyć?
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc prowadzi do nieodwracalnego zwężenia dróg oddechowych – tego procesu nie można już cofnąć. Obecnie medycyna skupia się więc na tym, aby łagodzić objawy choroby i zmniejszać ryzyko zaostrzeń POChP, a tym samym umożliwić choremu utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia oraz przede wszystkim zachowanie samodzielności.
